Hallo,

Na een maand zonder nieuws laten we eindelijk weer eens wat horen, net voor ons vertrek. We hebben zoveel meegemaakt, we weten niet goed waar we moeten beginnen met vertellen.

Toen we arriveerden in Rukoma Sake logeerden we onze eerste nacht bij de priesters. Voor ons leken de priesters echt geen priesters, het waren twee jonge mannen waarmee we de rest van de namiddag scrabble speelden. We werden uitgenodigd voor de mis van zondagochtend. Opnieuw werden we overweldigd door de prachtige muziek en atmosfeer. Wat een kleurrijke mis ! Na de mis arriveerden bij de zusters waar we vanaf dan drie weken zouden doorbrengen. We werden warm en vol vreugde onthaald.

De volgende dag, maandag, begon onze stage in het Centre de Santé van Rukoma. Net zoals in Muhima was ook hier elke ochtend een staff-vergadering, waar we ons die ochtend moesten voorstellen. We kregen een rondleiding van Soeur Marie - Mado en brachtten de rest van die dag door in de materniteit. Meteen maakten we iets spectaculair mee. Een pasbevallen mama kwam binnengestrompeld met een hele garde malade. Een van deze vrouwen droeg een rode waskom in de lucht. We vroegen ons af waar het kindje was.. Maar toen we in deze kom keken, werd alles ons ineens duidelijk.. Een tweeling, mooi geschikt in typische afrikaanse doeken, gezond en wel.. Wat een herinnering ! De volgende dagen verliepen telkens volgens het zelfde stramien. Maandag, woensdag en donderdag deden we in de voormiddag prenatale consultatis, 's namiddags weer materniteit. Dinsdag en vrijdag deden we vaccinaties en materniteit. Tijdens de consultaties leerden we zwangere vrouwen op te volgen, het palperen zit ons nu wel in de vingers ! Kleine kindjes vaccineren blijft pijn doen aan ons hart, maar was erg leerrijk.

We hebben op een heel korte tijd enorme vriendschappen opgebouwd. Geweldig hoe we zo geaccepteerd werden. Zo waren we bijvoorbeeld zeer vereerd toen we bij een van de verpleegkundigen thuis werden uitgenodigd. Ook met de zusters was het altijd lachen en hebben we een prachtige band gecreeërd. Het afscheid lag ons zwaar en we hopen om contact te kunnen behouden met hun.

Rukoma heeft ons echt verrast en enorm geraakt. Een prachtig dorp met prachtige mensen, heel leuk dat ze zo openstonden voor ons. We hebben genoten van de natuur op zijn mooist, de herders op de weg, de warmte tussen te mensen, de band tussen mama's en hun kindjes, we kunnen zo echt lang blijven door gaan..

Zo dit was ons laatste berichtje hier in Rwanda, foto's volgen..

Nu gaan we snel onze koffers pakken, een cake voor de zusters bakken en genieten van onze laatste avond hier.

Tot snel,

Jolie en catherine